เรื่องสั้นเมื่อเย็นย่ำ....ของวันอันร้าย
เธอโผล่หน้าออกมาจากเพิงพัก ซึ่งเป็นย่านอยู่อาศัยแถวสลัม เมื่อยามเย็นของวันนั้น ด้วยความตื่นตระหนก
ในท่าทีของเพื่อนบ้าน-คนมาเคาะบ้านของเธอเสียงดังสะท้านไปทั้งหลัง
สามีของเธอ ถูกรถชนตายเสียแล้ว เธอแว่วเสียงเพื่อนบ้านข้างเคียงว่าอย่างนั้น !
เธอจะพูดอะไรได้ นอกจากดึงลูกน้อยเข้ามาไว้ในอ้อมแขน
แล้วร่ำไห้....เขาจากเธอไปแล้ว....ไปและไม่กลับมาอีก-นี่เป็นความรู้สึกของเธอ
นับอายุดู
เขา-สามีของเธอนั้น
อายุร่วมสี่สิบปี
แล้วปีนี่....โชคเขาร้ายเคราะห์เขาหนัก
เขาสร้างสมบาปกรรมอันใดไว้เล่า
ถึงได้ภัยแรงเช่นนี้
ยังจะต้องให้เธอกับลูกน้อยต้องมาพลอยวิบัติไปด้วยอีก วิบัติซี !
ถ้าไม่มีเขาแล้ว.....ลูกจะเป็นอย่างไร
เธอนั้นเล่า? จะไปไหน และจะพึ่งพาใครได้ ในชีวิตนี้....?
เธอร้องไห้ จะเป็นจะตาย
อยู่ในบ้านสลัม
ยามเย็นย่ำของวันนั้น!
อายุสี่สิบปีแล้ว
แต่ใบหน้าเขายังอ่อนอยู่ด้วยอารมณ์อันแจ่มใส มองความจน
ความทุกข์ ความต่ำต้อย
เป็นของธรรมดาของชีวิตตลอดเวลาที่เธออยู่กับเขา เขาบากบั่น
ก้มหน้าทำมาหากินตลอดมา
เขามีความรู้
จบชั้น ป.4 สูงกว่าเธอเสียอีก เธออ่านหนังสือไม่ออกเขียนหนังสือไม่ได้ แต่เขาพออ่านออก พอเขียนได้
ทั้งฉลาดและขยันมากพอที่เธอจะภาคภูมิในตัวเขา....เขามีประวัติอันดีงามนับแต่อยู่บ้านนอก-เป็นลูกที่ดีของพ่อ เป็นคนงานในไร่ที่นายจ้างชอบ ความประพฤติเมื่ออยู่กรุงเทพฯ ของเขาก็เป็นไปโดยสม่ำเสมอ-
เป็นสามีที่ซื่อสัตย์ของเธอ
เป็นพ่อที่ดีของลูก
และเป็นผู้นำที่แข็งขันแห่งครอบครัว
เขาเป็นผู้ที่อดทนต่อความเลวเป็นอย่างยิ่ง....
บ่อยครั้งในบ้านสลัม และช่วงชีวิตอันแร้นแค้นลำเค็ญในกรุงเทพฯนั้น ความเลวได้มา
ท้าทายให้เขากระโจนเข้าหามันอยู่บ่อย
ๆ
มันบีบคั้นลำไส้อันหิวโหยและรัดร่องท้องอันว่างเปล่าทั้งเขาและเธอจนแทบขาดใจพ่ายแพ้
“ฉันไม่อยากจะทำชั่ว แม้แต่ลักขโมยของ ๆ ใครสักชิ้น”
เขามักจะปลอบเธอในวัน
อันร้ายกาจเหล่านั้นให้อดทน และก็ชนะทุกหนมา
กับลูกล่ะ.....เขาก็ตั้งความหวังไว้สูง
“ฉันจะให้มันเรียนหนังสือให้เก่ง ให้มันเรียนสูง ๆ เป็นครูหรือเป็นหมอก็ได้” เขาว่าอย่างนั้นเธอยังแอบหัวเราะ
ชีวิตกำลังจะเริ่มต้น อะไรต่ออะไรกำลังจะดีขึ้น ความทุกข์ความเดือดร้อนกำลังจะหมดไป แทนด้วยความหวัง ความสุขตามพอมีพอได้ เมื่อเขาได้งานประจำ มั่นคงเป็นหลักฐาน
เป็นคนงานกวาดขยะของเทศบาลปฏิบัติหน้าที่เป็นประจำอยู่กับถนนสายหนึ่งของกรุงเทพฯ.....
“ถนนของฉันสะอาด เรียบร้อย”
เขายังเคยอวดเธอ..........
เวรกรรมที่ทั้งเขาและเธอไม่เคยสร้าง
ก็มาล้างผลาญเสียแล้ววันนี้.....!
รถยนต์ของใคร ไม่รู้- ช้อนร่างของเขาลอยล่อง
และร่วงเละอยู่กับท้องถนนอันแสนสะอาดของเขาเอง........เธอหลับตา
เห็นเลือดไหลออกจากเรือนกายของเขาเป็นสีแดงทาเปรอะทั่วท้องถนน รถยนต์ของใครคนนั้น
มันไม่เพียงแต่ขโมยชีวิตของเขาไประหว่างกระทำหน้าที่ มันยังขโมยความสุข และลักพาชีวิตครอบครัวของเธอไปหมดสิ้น
เธอร่ำไห้.....อยู่ในความเย็นย่ำ -
ว้าเหว่ของบ้านสลัม.....
คุณนาย
กลับถึงบ้านอันโอฬารของเธอเมื่อยามเย็นเดียวกันนั้นพร้อมกับรับทราบว่า....ลูกชายได้ขับรถคันใหญ่ไปชนคนตายเข้าแล้ว
เขา - ลูกของเธอตกใจมาก
นับเป็นอุบัติเหตุที่ร้ายแรงอีกครั้งหนึ่งในชีวิตของเขา!
มันคงไม่กระไรนักหรอกน่า......ไม่มีคนเห็น คุณนายปลอบลูกอย่างนั้น......
ถนนก็เปลี่ยว โชคยังดี - คุณนายว่า
แต่สีหน้าท่าทางของเขา ก็ยังตื่นตระหนกไม่รู้หาย ...
เขาเริ่มต้นร้องไห้ด้วยความขลาดกลัว.......คุณนายเหนื่อยอ่อนอยู่บ้างเหมือนกัน
ที่เห็นเขาอ่อนแอเหมือนยังไม่พ้นจากอ้อมอก....ดูยังไม่เติบโตแข็งแรง อย่างที่เธออยากจะเห็น และทั้งที่เธอได้ปูทางสร้างรอยทางอันยิ่งใหญ่ไว้ให้เขาแล้วนับนาน......
เขาจะต้องเป็นตัวแทนสำหรับพ่อของเขา เป็นใหญ่เหนือกิจการและทุก ๆอย่างที่เธอมี
เขากับลูกชายและลูกคนเดียวที่เธอขาดไม่ได้เพราะขาดแล้ว - หามาแทนไม่ได้อีก !
นับอายุดูเล่น เขาก็เกือบจะยี่สิบปีแล้วปีนี้ -
ทำอันใดผิดพลาดเขาก็ได้แต่หวั่นไหว
เศร้าซึมใจอย่างที่เห็นนี่ -
นี่ถ้าเธอตายไปเสียก่อน
เขาจะไม่ปล่อยให้อะไรต่ออะไรที่เธอและสามีอุตส่าห์สะสมไว้ให้วิบัติฉิบหายไปหมดหรือ
? เธอคิด.....
เมื่อรู้สึกเวทนา ก็ดึงร่างอันสั่นเทาของเขาเข้ามาแนบใกล้!
จะทอดทิ้งกระไรได้....เมื่อเธอหวังเขาไว้สูงนัก
- เธอจะต้องฝึกให้เขากล้าหาญเผชิญโลกด้วยความสุขุมเยือกเย็น และเป็นสง่าเยี่ยงพ่อของเขา
เธอยังจะต้องให้เขาตระหนักอีกมากว่าชีวิตของเขามิได้เป็นธรรมดาเยี่ยงสามัญชนคนอื่น...เขาเป็นตัวแทนแห่งชาติตระกูลอันสูง แห่งฐานะ
อัครฐาน ที่มีอยู่ไม่กี่สิบตระกูล ในประเทศไทยนี้ เขามีสิทธิ์
มีปัญญา อยู่เหนือคนอีกหลายเรือนล้านต่อการแก้ปัญหาอันยุ่งยากที่จะต้องเข้ามาเยี่ยมเยือนบ้างเมื่อเคราะห์หามยามร้าย
ยัง....ยังไม่พอหรอก สำหรับภูมิความรู้ในประเทศนี้ของเขา
เธอจะต้องส่งเขาออกไปไกล
ไปยังประเทศที่ไกลและรุ่งเรืองมากกว่าที่นี่ ทั้งนี้เพื่อเสริมสร้างตัวตนและชาติตระกูลแห่งเขาเอง เธอยังต้องเสี่ยงอีกมาก เธอรู้
เพราะเขาเป็นผู้ที่มีความอดทนต่อความเลวน้อยมาก.......
บ่อยครั้งนัก
ที่ความชั่วช้า ต่ำทราม ได้เข้ามาท้าทายเกี่ยวพันเขา และเขาได้พ่ายแพ้ หวิดจะทำให้ตระกูลอัปยศอดอายมาก็หลายหน การพนัน
ผู้หญิงและเพื่อนชั้นต่ำ เขามักง่าย
พ่ายแพ้มันเสมอ
“ผมไม่รู้ตัวเลย....” เขามักจะสารภาพกับเธออย่างนั้นเสมอ !
นี่เขาก็สำมะเลเทเมา ขับรถชนใครตายมาก็ไม่รู้ เห็นจะพ้นเธอไปไม่ได้
ใครกันนะ ?
ที่ถูกรถราคาแพงของเขาชนล้มตายไปวันนี้...ราคาชีวิตของคนนั้น กับราคารถของลูกชายใครจะแพงกว่ากันแน่ ? ...เธอคิด
เอาละ !
เธอพรายยิ้มที่มุมปาก
ปลอบโยนลูกให้คลายลงจากความเศร้า... “มันเรื่องนิดเดียว นิดเดียวเท่านั้นเอง !” เธอว่า
เธอ-คุณนาย สบายใจแล้ววันนี้....
ที่ได้เห็นใบหน้าลูกชาย
เริ่มคลายความหมองเศร้ากลับมาเป็นปกติเมื่อเย็นย่ำของวันนั้นเอง
ที่มา
: หนังสือประชุมร้อยกรอง บทความ และเรื่องสั้น ชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย
พุทธศักราช 2524 กระทรวงศึกษาธิการ คุรุสภาลาดพร้าว 2525
เเก่นเรื่องคืออะไรครับ
ตอบลบเเก่นเรื่องคืออะไรครับ
ตอบลบ