วันเสาร์ที่ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2555

ลีโอ ยอดกำพร้า

เรื่องสั้น ลีโอยอดกำพร้า
สมัยภร  แสงกระจ่าง


จู่ ๆ มันก็มาเดินอยู่ใต้ถุนบ้าน  พลางส่งเสียงร้อง แง้ว ๆ ๆ ยายจุ๋มได้ยินเข้าก่อน เธอไปชะโงกตรงระเบียงบ่นว่า  ตัวอะไรร้องน่ะแม่
                แมวใครอีกล่ะ  ฉันบ่น  เพราะสัตว์เลี้ยงนานาชนิดชอบหลงมาบ้านฉันเสมอ  อย่าเอามาเลี้ยงอีกนะ  ฉันขู่  แต่ดูเหมือนจะเป็นคำขู่ที่ไร้ผลจริง ๆ เพราะอีกสิบห้านาทีต่อมา  ยายจุ๋มก็อุ้มลูกแมวตัวเล็กเท่ากระป๋องนมข้นมาไว้ในอ้อมแขน  เธอมาบอกกับฉันว่า แม่ ๆ ดูสิ มันน่ารักจังเล้ย
                ฉันหันไปมองก็เห็นแมวลายเสืออยู่ในอ้อมกอดของลูกสาว  แม่ดูสิมันกอดหนูใหญ่เลย
                อาการกอดที่ยายจุ๋มว่าก็คือการพยายามขึ้นไปอยู่บนบ่าของเธอให้ได้
                หนูเลี้ยงนะ ยายจุ๋มขอ ฉันนิ่ง  เพราะนึกยังไม่ออกเหมือนกันว่าชีวิตจะยุ่งยากมากขึ้นอีกเท่าไหร่
                ใครคลุกข้าวให้มันล่ะ
                หนูค่ะ
                ใครโกยขี้มันล่ะ
                หนูค่ะ
                ฉันนิ่งมอง  เห็นท่าอุ้มของลูกแล้วพูดไม่ออก  พยายามหัดให้มันขี้ใต้ถุนบ้านไว้  ระวังหมาด้วยล่ะ
                ยายจุ๋มหัวเราะหน้าบาน  ตาเป็นประกาย
                ชื่ออะไรดีล่ะ  แม่
                ลีโอ ฉันตอบทันที
                อ้าว...ก็เป็นพวกสิงโตไงล่ะ  พวกแมวพวกเสือก็เหมือนกัน
                ลีโอ ๆ ๆ ยายจุ๋มเรียกเสียงใส
  
                ลีโอกลายเป็นแมวขวัญใจของบ้าน  ไม่มีใครรู้หัวนอนปลายตีนของมันแม้แต่ตัวมันเอง 
ฉันสังเกตดูว่ามันไม่รู้อยู่สองเรื่อง  หนึ่ง ไม่รู้ว่าตัวเองตัวเล็กมาก  สองไม่รู้ว่าตัวเองเป็นแมว  ดังนั้น ภาพที่คนในบ้านเราเห็นบ่อย ๆ ก็คือ  เจ้าลีโอวิ่งลงบันไดบ้านไปเจอหมาตัวใหญ่สามตัว  เจ้าสิงห์ 
เจ้าซอยสาม  และเจ้าติงต๊องโดยไม่รู้ว่าสัตว์สามตัวนั้นเรียกว่าหมา  ทันทีที่เห็นว่า   เป็นสัตว์ที่เคลื่อนไหวได้ลีโอก็จะเดินเข้าไปพัวพัน  มันไม่เคยทำตัวโก่งหรือส่งเสียงขู่หมาตัวใด  ขณะเลี้ยงข้าว
หมา  ฉันจึงต้องคอยหยิบเจ้าลีโอออกจากจานข้าวหมา  เพราะมันจะพยายามยื่นหน้ายื่นตาเข้าไปกินข้าวกับหมาตัวใหญ่เป็นประจำ
                ลีโอเป็นแมวขี้เหงา  เพราะไม่ว่าคนจะอยู่ที่ไหน  มันจะต้องอยู่ที่นั่นเวลาฉันหรือพ่อบ้านหรือยายจุ๋มนอนดูโทรทัศน์  มันจะต้องปีนขึ้นมานอนบนอกของใครคนใดคนหนึ่ง  ในตอนกลางวัน  ยายจุ๋มไปโรงเรียน  พ่อบ้านไปทำงานมันก็คงเหงาแสนเหงา  มีแต่ฉันเท่านั้นที่อยู่บ้าน  ทำงานบ้าน  ปลูกต้นไม้  และเดินไปเดินมา  ลีโอ  อยู่บ้านกับแม่น่ะ ยายจุ๋มสั่งก่อนออกจากบ้านทุกวัน
                พ่อบ้านเป็นคนชอบไก่  เราจึงมีไก่อยู่ใต้ถุนบ้านหลายตัว  วันหนึ่งฉันไล่ตีเจ้าลีโอลงใต้ถุนบ้านเพราะมันมาพันแข้งพันขาฉันมากเกินไป
                เดี๋ยวล้ม  แล้วแกช่วยอะไรฉันได้ ฉันดุมัน
                มันวิ่งปรู๊ดลงใต้ถุนบ้านไปแล้ว  ฉันก็ลืม ๆ ไป มานึกได้อีกทีตอนที่จะซักผ้า  จึงเดินไปดูมัน  ทำให้ได้เห็นภาพที่ไม่นึกว่าจะได้เห็น  เจ้าลีโอตัวเท่ากระป๋องนมตราหมีกำลังพยายามทำตัวสนิทสนมกับไก่สี่ห้าตัวที่กำลังคุ้ยเขี่ยหาอาหารอยู่โคนต้นไม้  มันพยายามเดินเข้าไปใกล้ไก่  ในขณะที่พยายามเดินหนีมัน
                ลีโอ  แกเป็นแมวนะ
                ฉันร้องทัก  มันก็เลยวิ่งตามฉันมาแทน
                ตกบ่ายวันนั้น  ขณะฉันเก็บผ้าที่ตากไว้ก็ได้เห็นภาพที่ไม่คาดว่าจะได้เห็นอีกครั้ง  ไก่แจ้ตัวเก่งกำลังเกาะพักผ่อนอยู่บนโต๊ะใต้ถุนบ้าน  มีลีโอกระแซะอยู่ข้าง ๆ มันค่อย ๆ ขยับเข้าไปทีละ
นิด ๆ จนชิดไก่  ตัวเล็กนิดของมันดูน่าขำ  เมื่อเทียบกับไก่ที่แม้จะเล็กแต่ก็ยังดูใหญ่กว่ามัน  พอได้ไออุ่นไก่มันก็ทำท่าหลับตาพริ้มแบบเดียวกัน  ฉันไม่รู้ว่ามันคิดอะไร  รู้แต่ว่าสงสารมันมาก
                เอิ๊ก
                ฉันได้ยินไก่ร้องแบบตกใจ  แล้วเจ้าเตี้ยตัวเก่งก็หันมาจิกลีโอปุบเข้าให้ลีโอสะดุ้งแต่ก็ยังอดทนนิ่งเฉย  มันคงสงสัยว่าทำไมแม่ต้องจิกมันด้วย  ไก่หันมาจิกอีกสองสามครั้ง  ในที่สุดลีโอก็

เสียหลักตกลงจากโต๊ะ  มันลุกขึ้นยืนงง ๆ แล้วก็ตัดสินใจใหม่  โดยการกระโดดขึ้นไปบนแคร่ที่เป็นที่นอนของหมา  มองดูเจ้าสิงห์และเจ้าซอยสามที่กำลังนอนหมอบอยู่คนละมุมอย่างชั่งใจ  ฉันอดขำไม่ได้เมื่อนึกว่า  บางทีมันอาจคิดว่าจะเลือกตัวไหนเป็นแม่ดี
             ในที่สุดมันก็เลือกเจ้าสิงห์ที่เป็นหมาสีดำ  ฉันอดหัวเราะไม่ได้อีกเมื่อคิดแทนมันว่า  มันคงเลือกสิงห์ที่มีสีดำในตัวเหมือนมันที่มีขนลายสีขาวดำ  ในขณะที่เจ้าซอยสามตกอันดับไปเพราะมันเป็นหมาสีน้ำตาล  น่าจะไม่เกี่ยวกับมันแต่ไม่รู้ว่าแท้จริงแล้ว  เจ้าซอยสามเป็นหมาตัวเมียที่ใจดีเป็นอย่างยิ่ง  ในขณะที่สิงห์นั้นเป็นหมาตัวผู้ที่ขี้หงุดหงิดจริง ๆ
                มันไปนอนจนชิดเจ้าสิงห์  โดยใช้ท่านอนเดียวกัน  มองไกล ๆ แล้วอดยิ้มไม่ได้เพราะความเล็กของลีโอ  ทำให้ดูราวกับตุ๊กตาไปวางไว้  แต่มันก็ทำท่าสง่าราวกับว่ามันตัวใหญ่เท่า ๆ กับเขา
                ฉันเก็บผ้าเสร็จก็วุ่นวายอยู่กับการรีดผ้าจนกระทั่งเย็น  ลงมาใต้ถุนบ้านอีกครั้งจึงได้เห็นว่า  ลีโอประจักษ์แล้วว่า  สิงห์ไม่อาจให้ความอบอุ่นได้  มันย้ายไปนอนกับเจ้าซอยสาม  แม่หมาใจดีไร้พิษสงเรียบร้อยแล้ว  โดยการนอนเอาตัวพาดไปบนท้องของนังแม่หมาตัวนั้น
                โอ...ซอยสามใจดีจัง
                ฉันร้องทัก  แล้วก็ไปทำหน้าที่ของแม่บ้านต่อ  ตกเย็นยายจุ๋มกับพ่อกลับมาแล้วนั่นแหละ
                ฉันจึงได้ยินเสียงลูกสาวร้องโวยวาย
                แม่ขา ๆ มาดูอะไรนี่
                อะไรเล่า ฉันอยากทำกับข้าวมากกว่า แม่ทำกับข้าวอยู่นะ
                แต่แม่ต้องมาดู  ยายจุ๋มคาดคั้น
                ฉันเดินลงบันไดไป  และก็ได้เห็นภาพที่ไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นอีกภาพหนึ่งที่วิเศษยิ่งกว่าภาพใด ๆ ที่ฉันได้เห็นมาแล้ว  เจ้าลีโอน้อย  แมวลายเสือนอนพาดอยู่บนตัวเจ้าซอยสามเหมือนเดิม  แต่ที่เพิ่มมากกว่านั้นก็คือ  มันกำลังดูดนมเจ้าซอยสาม  นมที่แห้งแล้วและไม่มีน้ำนมใด ๆ แต่คงจะเป็นนมที่ทำให้มันนึกถึงแม่ของมันแน่นอน  ส่วนเจ้าซอยสาม  การดูดนมของลีโอก็คงทำให้มันนึกถึงลูก ๆ ของมันที่ตายจากและโตไปหมดแล้วเช่นกัน
                น่าสงสารจริง ๆ นะแม่นะ เสียงยายจุ๋มรำพัน  มันเป็นลูกกำพร้านะแม่นะ
                อือ ฉันรับคำ นึกในใจว่าเย็นนี้จะคลุกข้าวให้เจ้าลีโอกับเจ้าซอยสามมากเป็นพิเศษ  เป็นรางวัลที่มันทำให้ฉันอิ่มเอมใจนัก


ที่มา  ชมัยพร  แสงกระจ่าง   ในสวนฝันรวมเรื่องสั้นหลากหลายความรักหลายความฝัน
             กรุงเทพมหานคร : ชมนาด.  2547.


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น